Wizyta duszpasterska zwana kolędą zawitała do nas w tym tygodniu. W naszej parafii jest Wikary, tylko rok starszy od nas. I to On, już drugi raz, miał okazje do nas zawitać z kolędą. Swoją "zwyczajnością", otwartością i rozmową na poziomie" koleżeńskim" spowodował, że na pytanie dot. czy planujemy powiększenie rodziny, nie ubraliśmy maski pt. " w swoim czasie", tylko "otworzyliśmy się "przed Nim. Tak po prostu mój mąż zaczął mówić, że mamy problem z zajściem w ciążę naturalnie i staramy się o adopcje. Przez chwile o tym rozmawialiśmy i nie sprawiało mi to bólu. Było normalnie. Nie czułam skrepowania.
Dla nas to debiut, całkiem pozytywny. Mówiliśmy o naszej adopcji na razie tylko dwukrotnie, rodzicom.
O problemach z zajściem w ciąże naturalnie też nie byliśmy zbyt rozmowni. To były takie nasze sekrety.
O problemach z zajściem w ciąże naturalnie też nie byliśmy zbyt rozmowni. To były takie nasze sekrety.
Już po poczułam się jakbym zrzuciła z siebie wielki kamień, który mi zawadzał. Mąż przyznał, że musimy się o tym nauczyć mówić. Popieram. I był to 1-szy krok ku temu. Całkiem nieźle wykonany krok.
Nie planujemy na razie mówić o naszych planach szerszemu gronu osób. Zostawiamy sobie to na czas po kwalifikacji. Pewni, że zostaniemy rodzicami, będzie o czym mówić. Teraz więcej niepewności niż konkretów.
Dużo się dzieje w moim życiu ostatnio. Pozytywnie.
Nie planujemy na razie mówić o naszych planach szerszemu gronu osób. Zostawiamy sobie to na czas po kwalifikacji. Pewni, że zostaniemy rodzicami, będzie o czym mówić. Teraz więcej niepewności niż konkretów.
Dużo się dzieje w moim życiu ostatnio. Pozytywnie.
Są osoby przed którymi jakoś łatwiej nam się otworzyć. Ja rok temu sama powiedziałam o adopcji naszemu Proboszczowi, nawet się popłakałam. A on nic nie mówił, tylko uścisnął mnie za rękę. Tylko tyle, a raczej AŻ tyle. I wiem, że jest z nami i bardzo nas wspiera.
OdpowiedzUsuńŻyczę i Wam i sobie takich pozytywnych ludzi wokół.
Pozdrawiam
Właśnie oto chodzi. Tacy ludzie nie oceniają, tylko po prostu akceptują i wspierają nas:) I to jest najlepsze :)
OdpowiedzUsuńMiło czytać, że otrzymaliście wsparcie od księdza. Warto czasami się otworzyć i zaufać innym. Najtrudniejszy jest pierwszy krok. Z każdą następną rozmową o adopcji powinno Wam być łatwiej.
OdpowiedzUsuń