Cześć mnie nadal mocno tego pragnie

Za mną ciężki tydzień.
Odnoszę wrażenie, że każdy kolejny takim jest w moim mniemaniu.
Ten był inny.
Psychicznie ciężki.
Dałam sobie wmówić coś czego pragnę najmocniej na świecie, ale wiem, że jest nierealne.
I to autorytetowi. Jakim powinien być a nie jest. Zaszufladkowane w kategorii cud. A cuda to chyba tylko w bajkach. Bajka to nie była, bo nie miała happy endu.
Od początku.
Odkąd znamy nasze wyniki. Mało optymistyczne. Zaprzestałam bieganie do lekarzy. A odkąd złożyliśmy podanie o adopcję zaniechałam nawet rutynowe wizyty.
A że kontrola raz do roku to minimum to umówiłam się do ginekologa. Kontrolnie. Zmierzyć mięśniaka. Zrobić cytologie. Tyle.
Swojego ginekologa nie mam więc umówiłam się do dowolnego.
Od kilku lat chodzę do ginekologa w ramach lux med. Plusy są tego takie że w swojej bazie mają wszystkie moje wizyty, badania. To dosc ważna wzmianka zanim przejdę do sedna.
No i bada mnie pani lekarz. Mierzy mięśniaka. I wyskakuje do mnie z tekstem:" a pani sie zabezpiecza przed niechciana ciążą?"
Ja zmieszana.
Mówię że nie, bo chcemy mieć z mężem dziecko, ale nie możemy.
A Ona do mnie, że mam grube adometrium, więc jak nie przyjdzie okres to proszę zrobić test.
A ja do niej, że to raczej niemozliwe bym była w ciąży, musiałby stać się cud.
To Ona do mnie o klinikach niepłodności.
O in vitro.
A na końcu i tak jeszcze raz dodała, że jak nie przyjdzie zrobic test.
Juz na fotelu podczas badania łzy mimochodem opuściły moje oczy spływając po policzkach. Przebierając się wybuchłam płaczem. Chciałam stamtąd wyjść jak najszybciej.
W domu było to samo.
Zła byłam na siebie, że część mnie podchwyciła ta informacje. A myśli pozwoliły sobie na chwilę fantazji.
I los chciał, że spóźniła mi się. Normalnie prawie jak w zegarku mam co 23 dni. Chyba łatwo się domyślić co przeżywałam w 24, 25 dniu.
 Zła jestem na siebie, ze pozwoliłam sobie znowu wszczepić chorą nadzieje, ze mogę być w ciąży. Przypomniałam sobie jak tego pragnę.
Przyszła w 27 dniu.
Rozbiła mnie w drobny mak.
Nienawidzę tego stanu.
Nawet teraz o tym pisząc mam łzy w oczach.
Tuż po miałam wszystkiego dość, nawet adopcji.
Serdecznie dość tego całego starania się o dziecko.
To jest ponad moje siły.
...
Po dojściu do siebie, zaczęłam kierować myśli na całkiem inne tematy. 
I zaczęłam szukać noclegu na weekendowy wypad na jezioro.
Taka spychologia myśli.
Czy się udało nie wiem.
Przydałby się urlop. A on dopiero na jesieni.
...