piątek, 17 marca 2017

:)

Jutro wielki dzień.
Chrzciny.
Miało być inaczej. Miał być czas by wszystko zaplanować.  Na spokojnie. A było i jest w pośpiechu.  Czas to teraz towar jeszcze bardziej deficytowy niż mi się mogło wydawać.  Jak na macierzyńskim narzekałam na jego brak to już nie wiem jak nazwać to co dzieje się teraz z czasem który mam. 24 h na dobę, żarty jakieś,  moja chyba poszła na dietę i udało jej się schudnąć.  Co dla mnie nie jest wiadomością optymistyczną. Przesunięcie czasu - tej myśli trzymam się kurczowo jak kola ratunkowego, traktujac jak lekarstwo na brak czasu. Liczę, że jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki przywróci mi dobę w jej pełnej krasie, a może nawet ją trochę podtuczy. Wiem, że wiosna i nie powinnam nikomu życzyć dodatkowych krągłości ale zrozumcie i mnie, czas teraz dla mnie to coś nie do wyceny, po prostu bez ceny.
Żyjemy od ponad dwóch tygodni w nowej rzeczywistości.  Jest inaczej. Każda zmiana rodzi opor, a ta związana z dziećmi podwójny.  Nie będę lukrównać,  ciężko bywa. Dobę z dzieckiem zmieniłam na tabelki w exelu, segregatory papierzysk. Z pracy wylatuje jakbym skrzydła miała,  chodź tempo powrotu juz raczej lotnicze nie jest. Nie jest tak do końca jak w mych snach, chodź perspektywy są na sen na jawie. Tylko ten czas musi jeszcze upłynąć.  I tak raz chciałabym go zatrzymać i delektować się chwilą jak podczas wąhania kwiatków, a innym razem chce by płynął jeszcze szybciej niż jedzie francuski pociąg.
Teraz synek nasz kochany śpi sobie w łóżeczku turystycznym. Może w przyszły weekend uda mi się naskrobać coś więcej,  więcej faktów,  mniej prozy literackiej. Dziś mnie wena poniosła. Pytanie gdzie jestem i co przyniesie jutro?  I tym optymistycznym akcentem...

2 komentarze:

  1. Oj przerażasz mnie tą wizją braku czasu. Ja teraz jak nie mam dzieci to nieraz nie wiem w co mam ręce włożyć i naiwnie myślę sobie, że jak będę na macierzyńskim to wreszcie złapię oddech.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tez mi się tak wydawało. Jak juz na nim byłam to rzeczywistość okazała się inna. Teraz z perspektywy czas to będąc w domu miałam na prawdę dużo czas tylko jakos go niedoceniałam. Teraz pracując mam go jeszcze mniej co wydawało mi się ze nie jest możliwe. Nie chce się nawet zastanawiać jak nasze zycie sie zmieni posylajac dziecko do żłobka. Pozdrawiam

      Usuń